Miejsce urodzenia: Pobla de Segur (Hiszpania)
Data urodzenia: 1978-04-13
Wzrost: 178 cm
Waga: 80 kg
Meczów w reprezentacji: 69
Debiut w FCB:



Carles Puyol stawiał swoje pierwsze piłkarskie kroki w małym klubiku ze swojego rodzinnego miasta. Lata mijały, a Carles pokazywał swój ogromny potencjał i w sezonie 1995-96 w wieku 17 lat przeprowadził się do La Masia - szkółki młodzieżowej Barcelony. Bardzo szybko stał się podstawowym zawodnikiem Barcelony B, a 2 października 1999 roku zadebiutował w pierwszej drużynie - Louis van Gaal dał mu szansę w meczu z Valladolid. Od tej chwili Puyol regularnie występował w pierwszym składzie, a holenderski szkoleniowiec ustawiał go na boisku w roli prawego obrońcy.

Nominalną pozycją piłkarza była prawa strona defensywy, jednak od kiedy do Klubu przybył Frank Rijkaard i Juliano Belletti, Carles gra na środku defensywy. Zawodnik posiada niesamowicie silną psychikę, dzięki czemu jest kapitanem Barcelony. Potrafi walczyć za dwóch, nawet za trzech! Jego wartość dla Barcelony jest w tym momencie nieoceniona. Wystapił na ostatnich Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii, gdzie stanowił ostoję defensywy kadry narodowej. Z reprezentacją młodzieżówą zdobył srebrny medal na olimpiadzie w Sydney.

W sezonie 2003/04 został wybrany trzecim kapitanem Barçy. Jego doskonała postawa pozwoliła Barcelonie zająć drugą pozycję w lidze. W tym sezonie rozegrał 27 spotkań w Primera Division i 7 w Pucharze UEFA.

W sezonie 2004/05, Carles uzyskał swój pierwszy tytuł w barwach Barcelony - zdobył z nią mistrzostwo Hiszpanii. Jako kapitan zespołu, po zakończeniu sezonu jako pierwszy uniósł puchar nad swoją głową.

Następny sezon był jeszcze lepszy dla Puyola. Po ligowym meczu z Espanyolem w końcówce sezonu po raz drugi w życiu podniósł puchar za zwycięstwo w Primera Division, a kilka dni później wygrał w finale Ligi Mistrzów, w którym rywalem Barcelony był Arsenal Londyn. 'Tarzan' nie zagrał w jedynie pięciu meczach ligowych. Trzy razy nie powołał go Frank Rijkaard, zaś dwa razy musiał pauzować za żółte kartki. Strzelił także gola w meczu z Realem Sociedad, w którym Duma Katalonii wygrała 5:0.

Rok później wielu kibiców przeżyło głęboki zawód, ponieważ Barcelona przegrała prawie wszystko, co miała zdobyć. Jedynym trofeum zdobytym przez Blaugranę był Superpuchar Hiszpanii. Jako kapitan Puyol starał się zachęcić kolegów z drużyny do lepszej gry, jednak nie przynosiło to skutków, a Barça zajęła drugie miejsce w tabeli Primera Division, tuż za Realem Madryt. W 2005 i 2006 roku wraz z zespołem sięgał po tytuły mistrzowskie La Liga. Udało mu się także poprowadzić klub do drugiego w jego historii triumfu w Pucharze Mistrzów.

Sezony 2006/2007 oraz 2007/2008 były dla Puyola mniej udane, zwłaszcza ze względu na brak trofeów. Według piłkarskich krytyków Carles nieznacznie obniżył jakość swoich występów w sezonie 2007/08.

Kiedy nadszedł czas na kolejne rozgrywki, Puyol zamknął usta wszystkim krytykom. Był filarem defensywy, dzięki której Valdes tak rzadko wyciągał piłkę z siatki, a cała drużyna mogła cieszyć się ze zdobycia trofeów na wszystkich frontach. W sezonie 2009/2010 Tarzan również rozegrał mnóstwo wspaniałych spotkań zarówno w Klubie, jak i kadrze.

Puyol jest jedną z najważniejszych postaci w reprezentacji Hiszpanii. W drużynie narodowej zagrał na Mistrzostwach Świata w 2002 i 2006 roku, a także na Mistrzostwach Europy w 2004 roku. W 2008 roku, wraz z reprezentacją narodową udało mu się wywalczyć Mistrzostwo Europy na boiskach Austrii i Szwajcarii. W dodatku został wybrany do idealnej '11' tej imprezy.

Jeszcze większy sukces Kapitan Barcelony osiągnął podczas Mundialu w RPA. Ze swoimi kolegami wzniósł Puchar Świata. Bohaterem Hiszpanii był szczególnie po półfinałowym meczu z Niemcami - nie dość, że zatrzymywał groźnych napastników rywali, to jeszcze zdobył jedyną bramkę spotkania i dał nią drużynie awans do finału.